ในมือฉันมีปากกากำลังเขียนเรื่องออกมา
ลงมือเขียนด้วยปากกามันคือนิยายเล่มหนา...
บรรจงเขียนทีละตอน บรรจงสร้างตัวละคร
ลงมือเขียนจนไม่นอน จนอินเรื่องในละคร
เริ่มเหนื่อยล้า... จึงหลับตา วูบดับลง...
มืดมัว มืดมัว น่ากลัว น่ากลัว
นั่นใคร นั่นใคร นั่นใคร นั่นไง
ได้ยินนาฬิกาจึงตื่นจากฝันฉันหลับไปเมื่อไร ฝันไปวุ่นวาย
หันมองไปรอบตัวไม่ใช่ห้องฉัน ฉันอยู่ที่ไหนกัน ฉันเป็นอะไร
แล้วฉันก็เดินไป ไม่รู้ว่าทำไม ขาฉันมันก้าวไป
เหมือนฉันนั้นโดนคำสั่งให้เดินไปช้า ๆ
ที่นี่ที่ไหนกัน คุ้นๆ ว่าเคยมา คุ้นๆ ว่าเคยเจอ
เหมือนฉันนั้นเคยรู้จัก มันเคยชินมานาน...
แล้วก็พบว่าที่ตรงนี้เขียนเอาไว้ในหนังสือ
ทุกอย่างเริ่มชัดเจนฉันเพิ่งเข้าใจ ฉันอยู่ในนิยายที่ฉันเขียนเอง
ฉันถูกกักไว้ในนิยายของฉัน ฉันถูกทำให้กลายเป็นตัวละคร
ฉันอยู่ในละคร ละครของฉัน ฉันตื่นหรือฝันไป ว่าตื่นขึ้นมา
ฉันเป็นคนที่เขียนนิยายเรื่องนั้น หรือเป็นตัวละครไม่มีตัวตน....